Galicië
Door: Karin
Blijf op de hoogte en volg Karin
02 Mei 2005 | Spanje, Sarria
Vrijdag naar Villafranca del Bierzo
Ondanks het riante tweepersoonsbed, de stilte en de luxe kon ik niet meteen slapen. ´s Morgens om half 8 wakker en na een ontbijtje met banaan, yoghurt en thee namen Raquel en ik emotioneel afscheid van elkaar. Het was ook wel heel speciaal, zo´n warm welkom. Het belooft weer een prachtige dag te worden en door een luxe buitenwijk loop ik Ponferrada uit. Onderweg loop ik op een gegeven moment achter een wat ouder vrouwtje. Na een paar minuten blijft ze staan en wacht op mij. Ze begint in het Spaans en gebroken Frans tegen me te praten en vertelt dat ze 3 zoons en 1 dochter heeft en al de nodige kleinkinderen. Ze is op weg om haar 86-jarige moeder te helpen, iets wat ze iedere dag doet. Leuk zo´n intermezzo, vooral als je bedenkt dat ze hier iedere dag, negen maanden per jaar pelgrims voorbij zien komen. De wandeling is echt heel mooi, een beetje glooiend. Ik ben m´n hoedje vergeten bij Raquel en dat breekt me op, het is écht warm. In een dorpje koop ik wat yoghurt, fruit en vruchtensap en ga in een parkje zitten. Nog 2 uur voor de boeg en onderweg kom ik m´n maatje van het eerste uur Renger weer tegen. Samen lopen we naar de refugio, een gemeentelijke herberg. Na het eten ga ik op zoek naar een nieuw hoedje, je kunt hier echt niet zonder àls de zon schijnt!! Terug in de refugio maak ik kennis met een andere Nederlandse pelgrim, Seppy uit Friesland. Zij is een week korter onderweg dan ik, dus het kan echt wel sneller!! We kletsen tot bijna 10 uur en dan is het hier weer bedtijd.
Zaterdag naar O Cebreiro
Vroeg op, om 06.00 uur!! Een zware dag voor de boeg. Ik heb moeite om in het donker de weg uit het dorpje te vinden. Te laat kom ik er achter dat ik de route gekozen heb die langs de autoweg loopt, jammer. Wel is er nu speciaal voor voetgangers een afgeschermd wandelpad gemaakt dus wel veilig. Het enige nadeel is dat het pad nogal afloopt dus staan je voeten steeds scheef en dat is nogal vermoeiend lopen. Het pad volgt een snelstromende rivier de Valcarce. Waarom de camino vandaag Camino duro (zware weg) heet ontdek ik na het dorpje La Faba. Ik ben dan al 2 uur aan het klimmen van 700 naar 920 meter. Een prachtige wandeling en het uitzicht is geweldig, vooral ook door het mooie weer kun je heel ver kijken. Ná La Faba wordt het echter echt heavy, ik moet nog naar 1.250 meter. Ik loop met m´n neus amper 75 cm van de grond, zo scheef, en dat is op zich niet zo erg ware het niet dat die grond gestoffeerd is met koeienvlaai niet te zuinig. Door het warme weer is de stank bedwelmend. Ik passeer de grens van Galicië, nog 152 km te gaan. O Cebreiro is een dorpje op de top van de berg, heel apart. Hier zie je dus bijna alleen huizen van leisteen. Ik ga met 2 Amerikanen en een Engelsman eten. De herberg is overvol, het is een lang weekend hier en veel Spanjaarden gaan ook aan de wandel. Een gratis slaapplaats maakt zo´n weekend voor hen natuurlijk ook betaalbaar.
Zondag naar Triacastela
Het is mooi weer dus ik neem de langere route over de hoogte van de Monte Pozo de Area. De zon komt op en dat is in de bergen wel iets speciaals vind ik. Het is erg druk op de camino. Veel grotere groepen mensen, ook de sfeer in de refugio´s is hierdoor anders. De saamhorigheid is er niet meer zoals in het begin. Ik hoop dat, als het lange vakantieweekend voorbij is, dat gevoel ook weer terug komt. In Triacastela kom ik toevallig op één kamer met Seppy, de Nederlandse die ik gisteren heb ontmoet. We gaan samen het stadje in en besluiten te gaan eten. ´s Avonds regen.
Maandag naar Sarria
Op aanraden van anderen die al eerder de camino gelopen hebben kies ik voor een andere route dan die in het boekje beschreven staat. In het begin ben ik teleurgesteld, ik loop enkele kilometers langs de autoweg waar vrachtwagens écht geen rekening houden met voetgangers. Maar als de route eenmaal van de autoweg afbuigt wordt het al heel snel heel mooi. Een wandeling tussen weilanden, bossen, kleine gehuchtjes en door Samos waar een heel groot klooster staat dat nu ook dienst doet als refugio, écht de moeite van de 8 km extra waard. Af en toe een buitje, daar schijn je hier in Galicië iedere dag rekening mee te moeten houden. In Sarria zitten in het eerste kroegje, later blijkt hotelletje, twee oude bekenden. Zij hebben een slaapplaats geregeld voor zichzelf voor 6 euro. Er is alleen nog een tweepersoonskamer vrij en die mag ik voor 8 euro hebben, dus dat wordt wéér luxe slapen vannacht!!
Ondanks het riante tweepersoonsbed, de stilte en de luxe kon ik niet meteen slapen. ´s Morgens om half 8 wakker en na een ontbijtje met banaan, yoghurt en thee namen Raquel en ik emotioneel afscheid van elkaar. Het was ook wel heel speciaal, zo´n warm welkom. Het belooft weer een prachtige dag te worden en door een luxe buitenwijk loop ik Ponferrada uit. Onderweg loop ik op een gegeven moment achter een wat ouder vrouwtje. Na een paar minuten blijft ze staan en wacht op mij. Ze begint in het Spaans en gebroken Frans tegen me te praten en vertelt dat ze 3 zoons en 1 dochter heeft en al de nodige kleinkinderen. Ze is op weg om haar 86-jarige moeder te helpen, iets wat ze iedere dag doet. Leuk zo´n intermezzo, vooral als je bedenkt dat ze hier iedere dag, negen maanden per jaar pelgrims voorbij zien komen. De wandeling is echt heel mooi, een beetje glooiend. Ik ben m´n hoedje vergeten bij Raquel en dat breekt me op, het is écht warm. In een dorpje koop ik wat yoghurt, fruit en vruchtensap en ga in een parkje zitten. Nog 2 uur voor de boeg en onderweg kom ik m´n maatje van het eerste uur Renger weer tegen. Samen lopen we naar de refugio, een gemeentelijke herberg. Na het eten ga ik op zoek naar een nieuw hoedje, je kunt hier echt niet zonder àls de zon schijnt!! Terug in de refugio maak ik kennis met een andere Nederlandse pelgrim, Seppy uit Friesland. Zij is een week korter onderweg dan ik, dus het kan echt wel sneller!! We kletsen tot bijna 10 uur en dan is het hier weer bedtijd.
Zaterdag naar O Cebreiro
Vroeg op, om 06.00 uur!! Een zware dag voor de boeg. Ik heb moeite om in het donker de weg uit het dorpje te vinden. Te laat kom ik er achter dat ik de route gekozen heb die langs de autoweg loopt, jammer. Wel is er nu speciaal voor voetgangers een afgeschermd wandelpad gemaakt dus wel veilig. Het enige nadeel is dat het pad nogal afloopt dus staan je voeten steeds scheef en dat is nogal vermoeiend lopen. Het pad volgt een snelstromende rivier de Valcarce. Waarom de camino vandaag Camino duro (zware weg) heet ontdek ik na het dorpje La Faba. Ik ben dan al 2 uur aan het klimmen van 700 naar 920 meter. Een prachtige wandeling en het uitzicht is geweldig, vooral ook door het mooie weer kun je heel ver kijken. Ná La Faba wordt het echter echt heavy, ik moet nog naar 1.250 meter. Ik loop met m´n neus amper 75 cm van de grond, zo scheef, en dat is op zich niet zo erg ware het niet dat die grond gestoffeerd is met koeienvlaai niet te zuinig. Door het warme weer is de stank bedwelmend. Ik passeer de grens van Galicië, nog 152 km te gaan. O Cebreiro is een dorpje op de top van de berg, heel apart. Hier zie je dus bijna alleen huizen van leisteen. Ik ga met 2 Amerikanen en een Engelsman eten. De herberg is overvol, het is een lang weekend hier en veel Spanjaarden gaan ook aan de wandel. Een gratis slaapplaats maakt zo´n weekend voor hen natuurlijk ook betaalbaar.
Zondag naar Triacastela
Het is mooi weer dus ik neem de langere route over de hoogte van de Monte Pozo de Area. De zon komt op en dat is in de bergen wel iets speciaals vind ik. Het is erg druk op de camino. Veel grotere groepen mensen, ook de sfeer in de refugio´s is hierdoor anders. De saamhorigheid is er niet meer zoals in het begin. Ik hoop dat, als het lange vakantieweekend voorbij is, dat gevoel ook weer terug komt. In Triacastela kom ik toevallig op één kamer met Seppy, de Nederlandse die ik gisteren heb ontmoet. We gaan samen het stadje in en besluiten te gaan eten. ´s Avonds regen.
Maandag naar Sarria
Op aanraden van anderen die al eerder de camino gelopen hebben kies ik voor een andere route dan die in het boekje beschreven staat. In het begin ben ik teleurgesteld, ik loop enkele kilometers langs de autoweg waar vrachtwagens écht geen rekening houden met voetgangers. Maar als de route eenmaal van de autoweg afbuigt wordt het al heel snel heel mooi. Een wandeling tussen weilanden, bossen, kleine gehuchtjes en door Samos waar een heel groot klooster staat dat nu ook dienst doet als refugio, écht de moeite van de 8 km extra waard. Af en toe een buitje, daar schijn je hier in Galicië iedere dag rekening mee te moeten houden. In Sarria zitten in het eerste kroegje, later blijkt hotelletje, twee oude bekenden. Zij hebben een slaapplaats geregeld voor zichzelf voor 6 euro. Er is alleen nog een tweepersoonskamer vrij en die mag ik voor 8 euro hebben, dus dat wordt wéér luxe slapen vannacht!!
-
02 Mei 2005 - 15:07
José:
Ja, gelukt, ik ben de eerste vandaag, vanavond schrijf ik je een berichtje, dikke kus xxxxxxx -
02 Mei 2005 - 17:37
Paula:
Karin,
wat fijn dat de zon weer schijnt en het toch weer zo goed gaat. Petje af, hoor!!! Naar aanleiding van jouw verhaal zie ik het landschap al voor mij, vooral zoals nu als alles bloeit. Volhouden, de eindstreep komt in zicht. groetjes van Paula. -
02 Mei 2005 - 18:16
Pa:
hey!! Karin. Ik las dat je wat verkouden geweest bent en ook dat er een dipje was. Ik hoop dat het alweer opgelost is want dat kunnen we bij z’n prestatie als jij geleverd heb, niet gebruiken. Nog een paar weekjes en dan ben je weer fijn thuis met Cor en de meiden en dan is het weer dubbel genieten om weer bij elkaar te zijn. Houw je taai meid jij bent een kanjer. -
02 Mei 2005 - 18:20
Marina:
hee!! je bent er weer met een nieuw verhaal. fijn dat het weer redelijk stabiel blijft. het ontmoeten van al die verschillende mensen, of het nou pelgrims of lokale mensen zijn, DAT lijkt me een van de heel speciale aspecten van je tocht.... dag dag hoor -
02 Mei 2005 - 22:13
Cor, Ingrid & Suus:
Vanuit Berlijn; We hebben even een computertje genomen om je berichtje te kunnen lezen! Of ja berichtJE, 't is een behoorlijk verhaal! leuk hoor! Het is heel leuk in Berlijn, alleen behoorlijk warm; klotsende oksels hoor!! Bier smaakt goed, en het eten ook ;-) Dikke kus van ons!!! Niet te snel lopen, papa moet thuis nog poetsen!!!! -
03 Mei 2005 - 10:53
Gerard Maas:
karin
Je verhalen blijven me boeien.Je kent de kunst van het voorstelbaar schrijven.
De tocht zal jou nog lang bij blijven.
Ik ben blij dat ik getuige mag zijn van jouw tocht.Het is alsof ik af en toe met je mee loop.Ik mijn verbeelding ben ik ook weer op de camino.Ik zie uit naar je volgende verslag.
gerard -
03 Mei 2005 - 13:09
Renger:
Hoi Karin,
Ik las van je afwijkende route via Samos. Wil je mij daar even wat meer over vertellen op mijn of jouw website. Misshien is dit ook iets van Sandra en mij. Ik begrijp overigens dat je goed gaat. Je stoomt door richting Santiago. Ga zo door. Misschien zien we alkaar nog.
Groet van Renger -
03 Mei 2005 - 17:51
Giedie:
He, Karin,
Ik hoorde op een dinsdag avond dat je een dipje had, maar als ik dit verhaal lees zit je weer aardig op koers. Ik heb erg veel respect voor je prestatie , petje af hoor. Zet hem op meid, de laatste loodjes. -
03 Mei 2005 - 18:52
Eddy:
Dag Karin
Ben terug in Vlaanderen, niet langer hospitalero in Los Arcos. Tof om je reiservaringen te volgen. Goeie moed, Sint-Jacob wenkt ... -
03 Mei 2005 - 19:27
Willy En Helma:
hoi dwerg. je merkt wel dat helma dit schrijft (gna gna). goed om te horen dat de dip echt voorbij is en dat je het geweldig naar je zin hebt. ons eerste weekje naxos zit erop en we hebben er spijt van dat we hier geen 2 weken hebben geboekt: een fantastisch eiland voor wandelaars. iets voor jou om af te kicken. hier ook kloosters en kerkjes in overvloed. veel devotie op je laatste etappes en tot gauw.
doeiiiii -
03 Mei 2005 - 20:10
Marianne:
Alo pelegrino,
Je bent er bijna, ongelooflijk!
Groetjes, Marianne -
04 Mei 2005 - 07:40
Annie Parren:
Dag Karin,
Je doet het geweldig goed en je verhalen zijn ontzettend leuk om te lezen. Nog enkele dagen en je bent er. Met de meet in zicht en het zonnetje erbij kan dat niets anders betekenen dan; GENIETEN!!
Groetjes -
04 Mei 2005 - 08:41
Nicole:
Hoi zwoegertje,
Wat doe je het toch geweldig eg wel.
Fijn dat het weer beter is hoor en lekker je hoedje op dat tippelt lekker lol.
Vanavond onze vast bridge avond, ik baal wel want PSV moet spelen denk dat Cor lekker onderuit gaat bij de buis gelijk heeft ie hoor.
Hier verder alles prima hoor nog steeds in de verbouwing en buiten koken onder het luifel heeft ook z n charme.
Nou lieverd je verslagen zijn enorm leuk om te lezen ik kijk weer uit naar de volgende.
Dikken knuffel van ons beikus he Ad Nicole -
04 Mei 2005 - 14:01
Mariette En Jos:
fffff laten weten karin dat we zo enorm genieten van je verhalen en je ervaringen.Sterkte en veel plezier met de laatste lootjes. -
04 Mei 2005 - 15:07
Oswald:
Ola Karin,blij nog iets van je te horen.Ik was samen met broer Eddy hospitalero in Los Arcos.
Goeie moed meid,je eind doel komt steeds dichterbij.Doei van een Vlaamse Belg...Ozy -
04 Mei 2005 - 20:06
Lotte (dochter Van Mijntje Van Der Lee):
hoi karin, ik vind het heel knap dat je zo ver loopt! gaat het goed? ik wens je nog veel succes. in nederland gaat alles goed!ik ga morgen (donderdag 5 mei) naar zeeland toe en ik heb er heel veel zin in! tot mailens!
groetjes lotte -
04 Mei 2005 - 20:16
Mijntje:
Hallo Karin, Zo te lezen gaat het weer uitstekend met je. Gelukkig. Wat lijkt het me een prachtige tocht. En wat vind ik het ontzettend knap van je om die zo te volbrengen. Let je er wel even op, dat Harry Smits je niet inhaalt op zijn fietsje?
Ik kan je de komende week niet mailen, want, zoals Lotte al vertelde, gaan wij morgen naar Zeeland, zonder laptop (zat er na het nieuwe huis niet meer aan!). 2e Pinksterdag komen we pas terug. Ik ben dan natuurlijk weer erg benieuwd naar je verdere ervaringen.
Nou Karin, op naar de eindstreep.
Nog heel veel succes, plezier en nog meer nieuwe kontakten.
Heel veel groetjes,
Mijntje -
05 Mei 2005 - 11:08
PaulMarianne:
Hoi Karin,
We genieten van je verslag van je tocht!Fijn,dat je het ondanks enkele tegenvallers zo goed volhoudt. Nog even maar en het zit er alweer op. Je zult thuis moeten gaan aftrainen na al die inspanningen. Geniet nog maar lekker de laatste dagen.Groetjes en een dikke kus van ons allebei.
Marianne. -
06 Mei 2005 - 11:33
Jacqueline:
Hoi Karin,
Geweldig, je bent er bijna, geniet er nog maar even van.
Veel lieve groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
