ZON!!!
Door: Karin
Blijf op de hoogte en volg Karin
28 April 2005 | Spanje, Ponferrada
Zo, even internet moeten missen dus ik heb weer heel wat te vertellen.
Zondagavond m´n eerste massage gegeven én gekregen, heel apart. Toen ik om half 11 naar de slaapzaal ging was iedereen al in diepe rust.
Maandag naar Santibañez de Valdeiglesias.
Het is strálend weer!!! De kaarsjes van José beginnen te werken denk ik. Ook de positieve verandering in het landschap zet zich voort. Er valt weer veel te genieten óók de stilte!! Zonder wind is het hier soms zo stil, adembenemend. De refugio is deze keer weer niet wat het zou zijn. Niet nieuw en geen keuken voor de pelgrims. De oudere dame die de scepter zwaait verzucht met haar arme in de lucht: ´aaaaaaaaaaaahh peregrino´s peregrino´s, de rest kan ik niet verstaan maar ik krijg het toch voor elkaar (met mijn aangeboren charme !!)dat ik de etenswaren die ik al meegebracht had klaar mag maken in haar keukentje. Douche en toilet lekker ouderwets buiten maar dat mag de pret niet drukken, omdat ik de eerste ben heb ik in ieder geval een warme douche, daarna wordt de boiler alsmaar leger en hebben andere pelgrims minder geluk. Wat het allemaal waard maakt is de tuin, die is betoverend mooi met allemaal fruitbomen die in bloei staan. Om te zitten kun je je in een vooroorlogs schoolbankje wurmen waarvan de verschillende fineerlagen al aardig los laten. De wijn smaakt verrukkelijk en de zon schijnt, wat wil een mens nog meer.
Dinsdag naar Murias de Rechivaldo
Maar een kilometertje of 17 vandaag. Ik loop zoals gewoonlijk alleen en koop in San Justo de la Vega een broodje. Astorga ligt in de verte tegen een heuvel al op me te wachten. Het is markt en ik loop daar genietend van het sfeertje dat nu eenmaal bij een markt hoort overheen. Voornamelijk ondergoed en spijkergoed. Ook enkele eenzame boertjes of boerinnetjes met een tafeltje met wat kruiden verpakt in kranten en een zak gedroogde bonen. Ik bewonder de kathedraal aan de buitenkant (gesloten) en ga het bisschoppelijk paleis in dat nu dienst doet als museum (ontworpen door Antonio Gaudi). Ik ontmoet nog een oude bekende, Jozef uit Duitsland die op het punt staat de bus naar huis te nemen. Hij kan het laatste stukje van zijn camino volgend jaar pas doen. Ik besef weer dat ik bof dat ik zoveel vakantie heb kunnen regelen. De refugio is betoverend met een binnenplaatsje. Ik ontmoet Patrick een knul van 25 uit de USA en we kletsen gezellig met elkaar over van alles en nog wat. Hij wil vanavond voetballen kijken, Milaan - PSV. Omdat hij een tijd in Engeland heeft gewoond en gestudeerd weet hij alles van het Europese voetbal en gaat op zoek naar een bar waar ze Canal+ hebben. Ook regelt hij bij de hospitalera dat we later binnen mogen komen. Er logeren ook toevallig 2 Italiaanse pelgrims en één daarvan, een dame van 73 jaar is fanatiek voetballiefhebster (Juventus). Zij gaat dus ook mee, het wordt een tegenvaller voor mij 2-0.
Woensdag naar El Acebo
Voor de eerste keer loop ik in ganzenpas tussen meerdere pelgrims. Dat is dus niet leuk, als dat zomers alleen maar erger wordt is dat toch een heel andere sfeer denk ik. Nog steeds stralend weer, echt genieten nu. Het eerste plan was om in Rabanal del Camino te blijven waar ik al om 12.30 uur aankom. Daar zou ´s avonds Gregoriaans gezongen worden. Ik koop eerst een broodje in de plaatselijke bar en besluit, als ik de eerste hap neem: dit was écht de laatste keer. Wat is dat toch een droge hap, vreselijk. Ik eet de helft op en ga snel naar de winkel om wat yoghurt, vruchtensap en fruit te kopen. Op een grasveldje ga ik lekker in de zon liggen. Korte broek en hempje aan. Tegen 2 uur ga ik het dorpje weer in, eigenlijk is het té mooi weer om hier te blijven hangen en als ik hoor dat het zingen niet door gaat beslis ik om door te lopen. Een Duitse vrouw die zichzelf wil bevrijden van haar wandelmaatje loopt met me mee. Het doel is Manjarín, een heel aparte refugio volgens het boekje. Het gebied waar ik nu loop is zo mooi, echt genieten, na iedere bocht weer een andere kijk op berg en dal. In Manjarín aangekomen blijkt daar een andere oude bekende te zijn, Renger. Hij is nog de enige gast en even later begrijp ik ook waarom. Het is er vies, oud, muf, geen douche,kapotte matrassen, het licht werkt niet en er lopen een stuk of 5 grote honden rond. Even later komen ze ook nog met een ezel voorbij. Niets voor mij, avontuur is leuk maar er zijn grenzen en hoewel het al kwart voor 6 is besluit ik toch in m´n eentje naar de volgende refugio te lopen, twee uur verder. Om half 8 ben ik op de plaats van bestemming, ik heb er vandaag 34 km op zitten. Een eenvoudige maar schone refugio, lekker gedoucht en in de tuin gegeten met een uitzicht dat ik niet beschrijven kan zo mooi met een ondergaande zon.
Donderdag naar Ponferrada
Ik bel Raquel op, een vriendin van Josien een collega van mij. Zij woont in Ponferrada en we zouden elkaar ontmoeten. Ze vertelt dat ze morgen een lang weekend weg gaat maar dat ik vandaag van harte welkom ben. De wandeling naar Ponferrada is wederom mooi en ik kom daar om een uur of een aan. Als ik lekker op een terrasje zit met een welverdiend pilsje belt Raquel me al op dat ze klaar is met werken en me op komt halen. Ze is ontzettend aardig en neemt me mee naar haar flat. We kletsen alsof we elkaar al jaren kennen en als ik onder de douche sta maakt zij een lunch voor ons klaar. Voor mij een heerlijke kabeljauwschotel en voor haarzelf een vleesschotel, natuurlijk met een heerlijk (wit) wijntje erbij. Blijven slapen is geen probleem dus ik doe maar meteen een klein handwasje en als ze om 5 uur weer gaat werken ga ik de stad in. Naar het radiomuseum (waar gelukkig de nodige Philips-exemplaren staan) en naar het kasteel van de Tempeliers. Ik loop het pelgrimspad naar Raquel´s huis en door naar een internetcafé om dit verhaal te schrijven.
Zondagavond m´n eerste massage gegeven én gekregen, heel apart. Toen ik om half 11 naar de slaapzaal ging was iedereen al in diepe rust.
Maandag naar Santibañez de Valdeiglesias.
Het is strálend weer!!! De kaarsjes van José beginnen te werken denk ik. Ook de positieve verandering in het landschap zet zich voort. Er valt weer veel te genieten óók de stilte!! Zonder wind is het hier soms zo stil, adembenemend. De refugio is deze keer weer niet wat het zou zijn. Niet nieuw en geen keuken voor de pelgrims. De oudere dame die de scepter zwaait verzucht met haar arme in de lucht: ´aaaaaaaaaaaahh peregrino´s peregrino´s, de rest kan ik niet verstaan maar ik krijg het toch voor elkaar (met mijn aangeboren charme !!)dat ik de etenswaren die ik al meegebracht had klaar mag maken in haar keukentje. Douche en toilet lekker ouderwets buiten maar dat mag de pret niet drukken, omdat ik de eerste ben heb ik in ieder geval een warme douche, daarna wordt de boiler alsmaar leger en hebben andere pelgrims minder geluk. Wat het allemaal waard maakt is de tuin, die is betoverend mooi met allemaal fruitbomen die in bloei staan. Om te zitten kun je je in een vooroorlogs schoolbankje wurmen waarvan de verschillende fineerlagen al aardig los laten. De wijn smaakt verrukkelijk en de zon schijnt, wat wil een mens nog meer.
Dinsdag naar Murias de Rechivaldo
Maar een kilometertje of 17 vandaag. Ik loop zoals gewoonlijk alleen en koop in San Justo de la Vega een broodje. Astorga ligt in de verte tegen een heuvel al op me te wachten. Het is markt en ik loop daar genietend van het sfeertje dat nu eenmaal bij een markt hoort overheen. Voornamelijk ondergoed en spijkergoed. Ook enkele eenzame boertjes of boerinnetjes met een tafeltje met wat kruiden verpakt in kranten en een zak gedroogde bonen. Ik bewonder de kathedraal aan de buitenkant (gesloten) en ga het bisschoppelijk paleis in dat nu dienst doet als museum (ontworpen door Antonio Gaudi). Ik ontmoet nog een oude bekende, Jozef uit Duitsland die op het punt staat de bus naar huis te nemen. Hij kan het laatste stukje van zijn camino volgend jaar pas doen. Ik besef weer dat ik bof dat ik zoveel vakantie heb kunnen regelen. De refugio is betoverend met een binnenplaatsje. Ik ontmoet Patrick een knul van 25 uit de USA en we kletsen gezellig met elkaar over van alles en nog wat. Hij wil vanavond voetballen kijken, Milaan - PSV. Omdat hij een tijd in Engeland heeft gewoond en gestudeerd weet hij alles van het Europese voetbal en gaat op zoek naar een bar waar ze Canal+ hebben. Ook regelt hij bij de hospitalera dat we later binnen mogen komen. Er logeren ook toevallig 2 Italiaanse pelgrims en één daarvan, een dame van 73 jaar is fanatiek voetballiefhebster (Juventus). Zij gaat dus ook mee, het wordt een tegenvaller voor mij 2-0.
Woensdag naar El Acebo
Voor de eerste keer loop ik in ganzenpas tussen meerdere pelgrims. Dat is dus niet leuk, als dat zomers alleen maar erger wordt is dat toch een heel andere sfeer denk ik. Nog steeds stralend weer, echt genieten nu. Het eerste plan was om in Rabanal del Camino te blijven waar ik al om 12.30 uur aankom. Daar zou ´s avonds Gregoriaans gezongen worden. Ik koop eerst een broodje in de plaatselijke bar en besluit, als ik de eerste hap neem: dit was écht de laatste keer. Wat is dat toch een droge hap, vreselijk. Ik eet de helft op en ga snel naar de winkel om wat yoghurt, vruchtensap en fruit te kopen. Op een grasveldje ga ik lekker in de zon liggen. Korte broek en hempje aan. Tegen 2 uur ga ik het dorpje weer in, eigenlijk is het té mooi weer om hier te blijven hangen en als ik hoor dat het zingen niet door gaat beslis ik om door te lopen. Een Duitse vrouw die zichzelf wil bevrijden van haar wandelmaatje loopt met me mee. Het doel is Manjarín, een heel aparte refugio volgens het boekje. Het gebied waar ik nu loop is zo mooi, echt genieten, na iedere bocht weer een andere kijk op berg en dal. In Manjarín aangekomen blijkt daar een andere oude bekende te zijn, Renger. Hij is nog de enige gast en even later begrijp ik ook waarom. Het is er vies, oud, muf, geen douche,kapotte matrassen, het licht werkt niet en er lopen een stuk of 5 grote honden rond. Even later komen ze ook nog met een ezel voorbij. Niets voor mij, avontuur is leuk maar er zijn grenzen en hoewel het al kwart voor 6 is besluit ik toch in m´n eentje naar de volgende refugio te lopen, twee uur verder. Om half 8 ben ik op de plaats van bestemming, ik heb er vandaag 34 km op zitten. Een eenvoudige maar schone refugio, lekker gedoucht en in de tuin gegeten met een uitzicht dat ik niet beschrijven kan zo mooi met een ondergaande zon.
Donderdag naar Ponferrada
Ik bel Raquel op, een vriendin van Josien een collega van mij. Zij woont in Ponferrada en we zouden elkaar ontmoeten. Ze vertelt dat ze morgen een lang weekend weg gaat maar dat ik vandaag van harte welkom ben. De wandeling naar Ponferrada is wederom mooi en ik kom daar om een uur of een aan. Als ik lekker op een terrasje zit met een welverdiend pilsje belt Raquel me al op dat ze klaar is met werken en me op komt halen. Ze is ontzettend aardig en neemt me mee naar haar flat. We kletsen alsof we elkaar al jaren kennen en als ik onder de douche sta maakt zij een lunch voor ons klaar. Voor mij een heerlijke kabeljauwschotel en voor haarzelf een vleesschotel, natuurlijk met een heerlijk (wit) wijntje erbij. Blijven slapen is geen probleem dus ik doe maar meteen een klein handwasje en als ze om 5 uur weer gaat werken ga ik de stad in. Naar het radiomuseum (waar gelukkig de nodige Philips-exemplaren staan) en naar het kasteel van de Tempeliers. Ik loop het pelgrimspad naar Raquel´s huis en door naar een internetcafé om dit verhaal te schrijven.
-
28 April 2005 - 19:22
Margo:
hoi Karin,
ik ben de eerste vandaag die reageert dat is ook heel leuk. de toon is weer een heel stuk positiever, dus het klopt: na regen komt zonneschijn. geniet ervan. volgende week kan ik niet reageren op je verhaal, jammer he, ik zit dan in Berlijn, maar daarna haal ik de schade weer in.heel veel groeten van margo. -
28 April 2005 - 19:29
José & Theo:
Ondanks alles ga je toch als een speer. Vooral als de accomodaties niet goed zijn worden er meer en meer km's gemaakt.
De stelling luidt als volgt: met droog brood en een vuil matras in het verschiet, maak je meer km's ook al is het met verdriet.
Ook fijn dat je onderweg nog het een en ander kunt bekijken en steeds weer oude wandelbekenden en kennissen van kennissen tegenkomt.
Lieve Karin ga zo door en vergeet straks niet te stoppen want voordat je het weet zit je in de Atlantische Oceaan. Dikke kus!!! -
28 April 2005 - 20:27
Marina:
hee, karin, wat heerlijk voor je dat het allemaal wat soepeler gaat. wat heb je gevochten he?? enorm!!
kus van mij hou je haaks hoor -
28 April 2005 - 20:35
Ton Versteeg:
Lieve Karin,Als ik dat allemaal lees,dat verhaal van jou, wat doe jij het dan onzettend goed!!!Ik ben trots op dat maatje van Marina! Kus en veel liefs en tot de volgende keer! -
28 April 2005 - 20:49
Franca Siebers:
Ha die Ka(nje)rin,
Natúúrlijk helpen die kaarsjes van José, als pelgrim twijfel jij daar toch niet aan?! Ik hoop alleen voor jou dat het een grote&dikke kaars is, want José is voor 'n weekje naar Kemer (Turkije). Voor de zekerheid zal ik in 't kapelletje in Zandoers 'n kaarsje voor je opsteken! Houd de moed erin, veel succes verder (ik volg je op de voet ...)
Groetjes met'n knuffel, Franca. -
28 April 2005 - 21:16
Jos En Mariette (Zevenbergen):
Ha die Karin, We volgen je al enige tijd, maar eindelijk komt het er eens van om te reageren, wat een fantastische onderneming,en wat zul je jezelf goed leren kennen. fijn dat de zon je nu gezelschap houdt, wij nederlanders zijn altijd erg gehecht aan goed weer!het verandert de omgeving en het humeur op slag. Heerlijk gevoel zeker om weer eens in een gewoon huis te slapen en te eten. We blijven je volgen. Bon courage en liefs. -
28 April 2005 - 21:50
Cor:
Hey Kaatje,
Je schrijft als een romancier. Het is net of ik met je meeloop. Maar je doet het allemaal zelf! Fijn dat het genieten is terug is. Je bent een duivelskunstenaar, 's middags om half zes nog op pad naar een volgende refugio! Ik denk dat je dat een maand later niet meer hoeft te proberen vanwege de drukte (ganzenpas). Verder genieten, lekker goorgaan! Hier gaat alles prima. Dikke kus!!! -
29 April 2005 - 04:15
Cobi:
Ha Kaatje,
in de ochtend (je ziet het wel,bijna 6.00 u.,ik kon weer eens niet slapen)ben ik even gaan kijken of je weer een nieuw bericht had en ja hoor, een fijn bericht ook nog eens. Wat ben ik blij om te lezen dat het weer wat beter met je gaat, dat de zon zich eindelijk laat zien en dat je zo lekker kunt genieten van de omgeving plus alles wat die te bieden heeft.
Jammer dat sommige refugio's toch niet blijken te zijn wat wordt beloofd maar je slaat je er dapper doorheen en bent niet voor een gat te vangen gezien het feit dat je niet in Manjarín bent gebleven. Wat een moed om na zo'n dag toch verder te lopen. Nou meisje,ik ben trots op je en wil je nog veel van deze zonnige dagen wensen. Je gaat als een speer. Groetjes en een dikke kus van mij. -
29 April 2005 - 06:43
Grote Karin:
Hé Vrolijkerd! Wat fijn dat er een omslag heeft plaatsgevonden in het weer. Die zon had je zo nodig! Wanneer ik jouw belevenissen kan ik de sfeer proeven. Je moet er toch eens aan denken om een roman te gaan schrijven. Volgens mij gaat jou dat aardig lukken!
Zet 'm op PELGRIM!
Kato -
29 April 2005 - 07:23
Karin:
ha-die Karin
't Begint nu toch wel op te schieten zeg!
Gelukkig heb jij of eigenlijk heeft Raquel je "gevonden".
En wat is het heerlijk dat de zon schijnt en blijft (?) schijnen!
Adíos amiga
Groetjes,
Josien -
29 April 2005 - 07:49
Bets Huizing:
Hier een berichtje van Bets
Veel groetjes en hou vol. -
29 April 2005 - 07:51
Bets Huizing:
Ben op het examenbureau.
Veel groetjes ik lees
dat je het geweldig hebt.
HOU VOL !!!! -
29 April 2005 - 08:22
Dirk:
Ha die karin,
Je weet wat ze zeggen van Tempeliers hè, kunnen drinken als de beste. Een burcht van de Tempeliers, dat zou pas een refugio (volgens de letterlijke betekenis) geweest zijn.
Ben je nu al voorbij het Cruz de Hierro? kun je eidelijk die grote steen die je van thuis hebt meegebracht op de grote hoop neerleggen.
groetjes -
29 April 2005 - 09:39
Ingrid:
Wow mama, wat een prachtige verhalen, ik kan het me allemaal levendig voorstellen hoe je daar zo lekker in je eentje rondbanjert en geniet van alle dingen om je heen. Hier staat een mooi weekend te wachten, jammer genoeg zitten wij zondag met 25 graden in de auto naar Berlijn. Maar wel veel zin ons tripje. Eerst nog even vanavond onze koningin eren met een lekker wijntje, in de binnenstad van Tilburg.
Dikke zoen! je kleinste dochter -
29 April 2005 - 10:34
Jeroen:
Hoi Karin,
Ik ben erg onder de indruk van je vasthoudendheid en vastberadenheid om je reis tot een goed einde te brengen. Heel veel succes en
ga zo door! -
29 April 2005 - 11:12
Gineke:
Hoi Karin
ik vind het heel leuk om je verhalen te lezen ongelooflijk wat jij allemaal meemaakt. Veel succes -
29 April 2005 - 11:33
Marleen:
Blijf lekker van de zon en het uitzicht genieten!!!!!
Succes! -
29 April 2005 - 12:50
Suus:
Nou, zo begint het erop te lijken! Het klinkt precies zoals het hoort in het warme zwoele romantische spanje...! Haha! Nou ik heb net ook wandelschoenen gekocht voor Berlijn en voor andere wandelingen, want blijkbaar is dat wandelen toch best leuk! ;-) Ik denk aan jou moesje en we drinken er 1..of 2 op jou in Berlijn!!!
Dikke zoen! je grootste dochter ;-) -
29 April 2005 - 17:15
Peter:
;) -
29 April 2005 - 17:17
Marijke:
:) -
29 April 2005 - 19:06
Wilma Schneijdenberg:
Hoi Karin, de tam-tam is ook hier te horen, wat geweldig wat jij doet, en wat leuk om dat zo te kunnen volgen, ik zal ook een kaarsje voor je branden, ik wens je heel veel genieten van alles wat je meemaakt, lieve groet van mij, Wilma -
29 April 2005 - 20:21
Hennie V Deventer:
Hoi Karin,
Eerst een dipje en dan enkele dagen niets laten horen, ik maakte me even ongerust, maar gelukkig lees ik in je laatste bericht veel positieve dingen, je ziet maar, na regen komt zonneschijn
Hou je taai en de groetjes
doeiiiiiiiiiiiiiiii -
30 April 2005 - 07:48
Fons:
Hoi Karin.
Vandaag ben ik dan de eerste. Ik vind het geweldig wat je nu aan het
presteren bent,hou het nog even vol en geniet van alles wat je nu nog op je pad tegen komt.
groetjes Fons. -
30 April 2005 - 11:19
Loes (ddd):
Hoi Karin, elke keer geniet ik weer van je stukjes en mijn bewondering voor je wordt steeds groter, geweldig hoe je dit allemmal doet en wat heerlijk dat het weer steeds beter wordt. Ik blijf je volgen, veel groetjes Loes -
30 April 2005 - 16:40
Willy En Helma:
fijn dat je ook weer weet hoe de zon eruit ziet!! Wij zitten inmiddels op Naxos, een mooi eiland boven Santorini. Al veel gewandeld, maar geen 35 km!! Eerste ornithologisch orgasme gehad: 2 vale gieren. Nog nooit door ons gespot in Griekenland, maar wel in de Pyreneeen. Zal jij ook wel gezien hebben??
Geniet er nog van, dat doen wij ook. Veel groeten. -
30 April 2005 - 17:00
Jezus:
Hé Kaatje, zje bent er bijna, je bent er bijne maar nog niet helemaal, enz. Vandaag op de Koninginnemarkt gestaan, hoef de rest van de maand niet meer te gaan werken ( of toch?) Steven is kei enthousiast teruggekomen uit Londen. Ben benieuwd naar jou live verhalen. xxx -
30 April 2005 - 17:13
Nogmaals Jezus:
Sorry voor de taalfouten, maar het was wel erg gezellig vandaag. -
30 April 2005 - 19:11
Toos Spierings:
Hoi Karin
Ik krijg steeds meer bewondering voor jouw initiatief om dit alleen te gaan doen. Ik stel me voor dat het soms zo stil om je heen is dat het lijkt of je alleen op de wereld bent. En dan weten dat je sávonds weer allerlei interessante mensen ontmoet. Heel gaaf.
Op school is de meivakantie begonnen met goed weer en morgen wordt het 25 graden. Niet te geloven, maar we kunnen het goed gebruiken. Heerlijk fietsen in het verre Belgie.
Wat leuk dat je ook een bezoekje gebracht hebt aan iemand uit Nederland. Je krijgt dan natuurlijk weer heel andere verhalen.
Als je nog maar kunt wennen als je terug bent???
En dan meteen in een nieuwe baan. Is dat niet een beetje te heavy?
We horen of merken het wel maar dit nemen ze je nooit meer af. Veel plezier nog en hou vol.
Groeten Toos -
30 April 2005 - 21:14
Hanny:
Hallo Karin,
Ik ben blij te lezen dat zowel het weer en de daarbij behorende stemming aardig verbeterd zijn.
Het zal ook niet altijd meevallen om opgewekt te blijven, maar je slaat je er gelukkig hartstikke goed doorheen; dapper hoor!
Heel veel succes en moed voor de komende tijd!
PS: Wat zul jij je eigen stekkie thuis straks wwer waarderen! -
30 April 2005 - 21:34
Mijntje:
Hoi Karin,
Ja eindelijk ook eens een reactie van mij. Het is nu gelukkig vakantie.
Wat een ervaringen heb je al zeg.En dapper ook zoals je je door een dip heen slaat, want ik kan me voorstellen dat je het soms even helemaal gehad hebt.Maar het lijkt me prachtig om zoveel verschillende mensen mee te maken en daarnaast ook de rust om in je eentje te genieten van de dingen om je heen. En door de manier waarop jij schrijft heb je ook echt het idee, dat je met jou meeloopt.
Hier in je straat is nog niets veranderd, vandaag hangen er wat vlaggen i.v.m. koninginnedag, maar verder is alles bij het oude.
Karin, ik hoop, dat je verder nog veel kunt genieten en nog veel mooie dingen zult zien in mooi weer.
Heel veel groetjes,
Mijntje -
01 Mei 2005 - 11:43
Nicol:
Hoi dappere dodo,
Wat geweldig fijn te horen dat het zo geweldig met je gaat, ja we weten allemaal wel wat het zonneku doet he.
Lekker dat het zo opschiet ik vind dat je heel wat km. op een dag loopt hoor petje af.
Ik vind het zo enig om je reisverslagen te lezen,daar smul ik van.
Soms vind ik het sneu dat je ook veel alleen loopt dat lijkt me vreselijk saai,ik zo graag lekker wilen kleppen met iedereen lol.
Nou lieverd nog effe de beentjes er in en niet te slank worden he,geniet lekker van je wijntjes en eet goed he.
Ik zal blij zijn je weer te zien, als je hel tocht er op zit.
Ga zo door doeg moppie,gegroet Nicole en natuur;ijk Ad -
01 Mei 2005 - 20:33
Marina:
ik denk aan je!!!!!
kus -
01 Mei 2005 - 22:47
Tineke:
Hai die Karin,
wat heerlijk om weer even bij je te zijn. Fijn ook dat het je weer goed gaat. Ben erg benieuwd of je ook veel plezier van je stokken hebt. Ik loop er rond Zevenbergen vaak mee te wandelen, alsof het een wereldwonder is. Maak je je weken vol denk je? Of heb je nog steeds haast?
Ik denk aan je, kus. -
02 Mei 2005 - 07:33
Ed En Marijke:
Hoi , Karin het is een leuk verhaal , het is ook leuk om te horen dat het weer beter wordt en dat je de natuur ziet opbloeien, wij vinden het erg knap wat je allemaal aan het doen bent, het zal jou een enorme levens ervaring opleveren , Marijke en ik zijn een paar dagen weg dus wij kunnen deze week niet kijken op de site , maar komend weekend zijn wij weer on-line en kunnen wij de verhalen weer lezen en dan zullen wij weer op je verhalen reageren.
Heel veel succes de komende dagen met veel mooi weer en weer een hoop nieuwe indrukken , hou vol wij zijn trots op jou.
Ed en Marijke -
02 Mei 2005 - 09:46
Marianne:
Hallo Karin,
Wat heerlijk dat je nu ook echt van de zon kunt genieten, dat maakt het allemaal nog completer. Je verhalen zijn aanstekelijk!
Nog geen heimwee????
Liefs, Marianne -
02 Mei 2005 - 10:10
HUG:
Hé Karin,
Het gaat echt lekker geloof ik, die promotie toer van ons aller Eindhoven! En zo moet het ook. Ze moeten weten dat Eindhoven eigenlijk het middelpunt van de wereld is.
Fijn trouwens dat het weer weer wat beter is! Neem jij dat dan mee? Please?
Groetjes! -
02 Mei 2005 - 11:02
Gerard Maas:
Hallo Karin,
De zon is doorgebroken is wens je voor de rest van de dagen zon,zon,zon
Wij zijn toen in Manjarin ook niet gebleven het was toen ook al zo slecht met de matrassen.
Het is toch een hele belevenis waar je teon we over de tocht spraken geen voorstelling van kon maken
De tocht is voor jou ook een hele belevenis die nog jaren zal doorwerken.
geniet van de dagen dat je nog'mag'lopen.
voor je het weet ben je weer in de wereld waar alles op in in orde is en de winkels en supermarkten uitpuilen van vele zaken die je niet echt nodig hebt.
In ieder geval door jouw verhaal ben ik weer volledig op de camino
groetjes
gerard -
02 Mei 2005 - 13:56
Ellen:
Niks tegen m'n baas zeggen maar ik heb net heel wat minuutjes nodig gehad om je verhalen bij te lezen. Ik begrijp wel dat dit een ervaring is om nooit te vergeten. Ik vind het erg leuk om het allemaal te lezen en je krijgt echt een goeie indruk van hoe het allemaal is (en dat het niet altijd even makkelijk is) maar de mooie uitzichten, op zijn tijd het mooie weer, het ontmoeten van al die verschillende pelgrims die ervaring zullen overwinnen. Wij gaan met Just 4 Fun een iets makkelijker reisje maken de komende dagen. We gaan de wijnkelders in Duitsland onveilig maken. Een paar dingen komen wel met jou overeen, de wijn en het slapen op een slaapzaal in stapelbedden (en dus waarschijnlijk ook niet supergoed slapen). De rest is toch wel wat anders. Wij hoeven maar in een straat op en neer te lopen van zo ongeveer 300 meter!! Iets anders als 30 km. Afijn ik wens je weer veel plezier, goei weer, en lekker eten!!
Groetjes ook van onze Cor. -
06 Mei 2005 - 14:02
Corrie:
Hoi Karin, wat fijn dat je het nu weer beter gaat, dat je over je dipje heen bent. Wij Henk en ik hebben de afgelopen week, in de vulkaaneifel gelopen, maar uiteraard maar kleine wandelingen bij die van jou vergeleken. Geniet nog even, want voor je het weet zit je gewoon weer in het gewone ritme. Prettig weekend.Groet Corrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
