Plaatsnamen
Door: Karin
Blijf op de hoogte en volg Karin
20 April 2005 | Spanje, Sahagún
In één opzicht zijn wij toch een arm land in vergelijking met Spanje. Als je ziet welke plaatsen ik, alleen vandaag al, doorkruist heb, en dan bedoel ik de namen: Calzadilla de la Cueza - Terradillos de los Tempelarios - San Nicolas del Real Camino. Wij hebben Best, Son, Geldrop en Aalst. Jammer alleen dat de dorpjes waarover ik het heb haast uitgestorven lijken, je ziet vaak gewoon helemaal niemand.
Maandag 18 april naar Carrión de los Condes.
Alleen op pad vandaag, geen ontbijt in de refugio genomen. Geen zin in stokbrood met jam. In het eerstvolgende dorpje meteen een bar in voor een bocadillo con el huevo (heerlijke vleeswaren maar vraag niet wat het is). Het broodje was zo groot dat ik de helft meeneem voor later. Het zonnetje schijnt zo af en toe dus ik heb vandaag maar één jasje aan. In een dorpje heb ik zelfs even op een bankje in de zon gelegen!! Plassen onderweg is deze dagen een probleem. De omgeving is vlak (ondanks de hoogte van ongeveer 800 m), uitgestrekt en kaal dus bijna geen struik waarachter je je even terug kunt trekken, maar je wordt inventief én snel. Het einddoel van vandaag is een wat groter dorpje, dus winkeltjes, barretjes en restaurantjes. In een barretje waar ik koffie drink kom ik weer wat oude bekenden tegen, gezellig wat bijpraten en in m´n dagboek schrijven. Ook hoor ik nieuws van mensen die ik uit het oog verloren heb. Ik hoor dat Thea, waarmee ik de camino zo´n beetje begonnen ben, in het ziekenhuis heeft gelegen met een zere knie. Er zijn meer mensen die enkele etappes met de bus afleggen omdat ze teveel last hebben van blaren of pijnlijke knieën.
Dinsdag 19 april naar Calzadilla de la Cueza.
Om half 7 wordt iedereen wakker gemaakt door de plaatselijke pastoor. Er staat keiharde muziek aan dus je moet wel. De weersvooruitzichten zijn weer slecht en het miezert al als ik naar het cafeetje ga voor koffie met een croissant. Vandaag maar 17 km dus ik heb geen haast en schrijf wat kaarten. Op weg en al snel begint het harder te regenen. Optimistisch stop ik de eerste keer om alleen een hoes om mijn rugzak te doen maar al korte tijd later moet ik weer stoppen om ook mijn poncho aan te trekken, het regent lekker door. De weg is recht, lang en geplaveid met kiezels en keien. M´n blaren beginnen al snel pijn te doen en door de ontzettend harde wind op kop ben ik al blij dat ik maar 17 km hoef vandaag. Links en rechts kijkend zie je ononderbroken weiland. Gelukkig stopt het na een uurtje met regenen en zie ik in de verte een schuur opdoemen. Dat is m´n eerste doel, daar wil ik even uit de wind zitten, uitrusten en wat eten en drinken. Door de open vlakte is het heel moeilijk om afstanden te schatten. Je bent al enkele uren onderweg en ziet dan een kerktoren in de verte verschijnen. Mijn einddoel, denk ik dan. Maar dat einddoel komt maar niet dichterbij, ongelofelijk hoe je ogen je voor de gek kunnen houden. Redelijk afgemat kom ik in het dorpje aan, zo blij dat ik m´n schoenen uit kan doen. De hospitalero zorgt weer voor een azijn-zout-badje voor m´n voeten. De blaar op m´n hiel is aardig gezwollen. Ik ga samen met Renger, een oude bekende, eten in de plaatselijke bar. Renger vertelt dat zijn vrouw vroeg om eens uit te leggen hoe een refugio nu eigenlijk werkt en al pratende komen we er samen achter dat de wereld die voor ons nu heel gewoon is, voor het thuisfront niet voor te stellen is. Na een dag lopen ben je blij dat je je slaapplaats bereikt hebt, hoe eenvoudig die ook is. Een zaal met stapelbedden, onderlakens die zichtbaar al beslapen zijn, douches waarmee je blij bent als er één haakje is waar je wat aan op kunt hangen en w.c.´s met en ook zonder papier. Maar het is thuis, hoe raar dat ook klinkt. Het bed is meteen jouw bed, ook als is dat maar voor een nacht. Soms is het moeilijk om de tijd vol te maken tot bedtijd. Je sleept geen boeken mee om te lezen en in veel dorpjes is gewoon niets. Dan ben je blij als er in de refugio een ruimte is waar je wat kunt zitten en met elkaar kunt praten. Maar je hoort mij niet klagen hoor!!
Woensdag 20 april naar Sahagún.
Gelukkig is het droog en waait het niet zo hard als gisteren. Eerst naar de bar voor een ontbijt maar die is gesloten. De hospitalero klopt op het raam en gelukkig wordt open gedaan. Er is nog geen vers brood dus kan ik toast (= oud stokbrood geroosterd) met jam bestellen. Beter iets dan niets, de eerste 6 km zal ik het daarmee moeten doen. M´n blaren zijn afgeplakt en ik moet zeggen het gaat best goed. In het eerste dorpje bij een bar een kopje thee en een bocadillo. Ik heb pech, weer oud brood, zo droog als je weet wel wie z´n kont. De omgeving verandert deze dagen niet zoveel. De refugio in Sahagún is in de kerk, dat is toch wel heel speciaal, hoge ruimtes en een doeltreffende sobere inrichting.
Maandag 18 april naar Carrión de los Condes.
Alleen op pad vandaag, geen ontbijt in de refugio genomen. Geen zin in stokbrood met jam. In het eerstvolgende dorpje meteen een bar in voor een bocadillo con el huevo (heerlijke vleeswaren maar vraag niet wat het is). Het broodje was zo groot dat ik de helft meeneem voor later. Het zonnetje schijnt zo af en toe dus ik heb vandaag maar één jasje aan. In een dorpje heb ik zelfs even op een bankje in de zon gelegen!! Plassen onderweg is deze dagen een probleem. De omgeving is vlak (ondanks de hoogte van ongeveer 800 m), uitgestrekt en kaal dus bijna geen struik waarachter je je even terug kunt trekken, maar je wordt inventief én snel. Het einddoel van vandaag is een wat groter dorpje, dus winkeltjes, barretjes en restaurantjes. In een barretje waar ik koffie drink kom ik weer wat oude bekenden tegen, gezellig wat bijpraten en in m´n dagboek schrijven. Ook hoor ik nieuws van mensen die ik uit het oog verloren heb. Ik hoor dat Thea, waarmee ik de camino zo´n beetje begonnen ben, in het ziekenhuis heeft gelegen met een zere knie. Er zijn meer mensen die enkele etappes met de bus afleggen omdat ze teveel last hebben van blaren of pijnlijke knieën.
Dinsdag 19 april naar Calzadilla de la Cueza.
Om half 7 wordt iedereen wakker gemaakt door de plaatselijke pastoor. Er staat keiharde muziek aan dus je moet wel. De weersvooruitzichten zijn weer slecht en het miezert al als ik naar het cafeetje ga voor koffie met een croissant. Vandaag maar 17 km dus ik heb geen haast en schrijf wat kaarten. Op weg en al snel begint het harder te regenen. Optimistisch stop ik de eerste keer om alleen een hoes om mijn rugzak te doen maar al korte tijd later moet ik weer stoppen om ook mijn poncho aan te trekken, het regent lekker door. De weg is recht, lang en geplaveid met kiezels en keien. M´n blaren beginnen al snel pijn te doen en door de ontzettend harde wind op kop ben ik al blij dat ik maar 17 km hoef vandaag. Links en rechts kijkend zie je ononderbroken weiland. Gelukkig stopt het na een uurtje met regenen en zie ik in de verte een schuur opdoemen. Dat is m´n eerste doel, daar wil ik even uit de wind zitten, uitrusten en wat eten en drinken. Door de open vlakte is het heel moeilijk om afstanden te schatten. Je bent al enkele uren onderweg en ziet dan een kerktoren in de verte verschijnen. Mijn einddoel, denk ik dan. Maar dat einddoel komt maar niet dichterbij, ongelofelijk hoe je ogen je voor de gek kunnen houden. Redelijk afgemat kom ik in het dorpje aan, zo blij dat ik m´n schoenen uit kan doen. De hospitalero zorgt weer voor een azijn-zout-badje voor m´n voeten. De blaar op m´n hiel is aardig gezwollen. Ik ga samen met Renger, een oude bekende, eten in de plaatselijke bar. Renger vertelt dat zijn vrouw vroeg om eens uit te leggen hoe een refugio nu eigenlijk werkt en al pratende komen we er samen achter dat de wereld die voor ons nu heel gewoon is, voor het thuisfront niet voor te stellen is. Na een dag lopen ben je blij dat je je slaapplaats bereikt hebt, hoe eenvoudig die ook is. Een zaal met stapelbedden, onderlakens die zichtbaar al beslapen zijn, douches waarmee je blij bent als er één haakje is waar je wat aan op kunt hangen en w.c.´s met en ook zonder papier. Maar het is thuis, hoe raar dat ook klinkt. Het bed is meteen jouw bed, ook als is dat maar voor een nacht. Soms is het moeilijk om de tijd vol te maken tot bedtijd. Je sleept geen boeken mee om te lezen en in veel dorpjes is gewoon niets. Dan ben je blij als er in de refugio een ruimte is waar je wat kunt zitten en met elkaar kunt praten. Maar je hoort mij niet klagen hoor!!
Woensdag 20 april naar Sahagún.
Gelukkig is het droog en waait het niet zo hard als gisteren. Eerst naar de bar voor een ontbijt maar die is gesloten. De hospitalero klopt op het raam en gelukkig wordt open gedaan. Er is nog geen vers brood dus kan ik toast (= oud stokbrood geroosterd) met jam bestellen. Beter iets dan niets, de eerste 6 km zal ik het daarmee moeten doen. M´n blaren zijn afgeplakt en ik moet zeggen het gaat best goed. In het eerste dorpje bij een bar een kopje thee en een bocadillo. Ik heb pech, weer oud brood, zo droog als je weet wel wie z´n kont. De omgeving verandert deze dagen niet zoveel. De refugio in Sahagún is in de kerk, dat is toch wel heel speciaal, hoge ruimtes en een doeltreffende sobere inrichting.
-
20 April 2005 - 16:31
Suus:
Laat je niet verleiden tot het nemen van de bus hé!!! Daar krijg je dat vreselijke spijt van denk ik, achteraf. Maar eerlijk gezegd zie ik jou er ook niet voor aan.... wil toch alles lopen! Blarenprikketjes gebruikt of toch maar niet? Kus! -
20 April 2005 - 17:22
Cor:
Goed zo kanjer! Als je weer thuis bent mag je eens voordoen hoe inventief en snel je geworden bent met je plasjeonderweg. Je was altijd al razendsnel, maar nu nog sneller dus... hoe is het mogelijk! Gewoon doordoen!
Volhouden he! -
20 April 2005 - 17:38
Ingrid:
Is het misschien tijd voor een rustdag mam, dat je blaren even kunnen rusten? ik heb vandaag een bosje van jouw favo gele bloemen in huis gehaald. Ruiken zo lekker :) hopelijk ook wat meer kleur op jou pad! xx -
20 April 2005 - 19:38
Peter:
Ik ben blij me een keertje als derde in het rijtje van de familie te kunnen aansluiten, dat ik er op tijd bij ben, dus. Ik wil je dit vertellen: Als je weer terugkomt zal het wennen worden vrouwke. Marij en ik hebben dat ook meegemaakt, je komt niet gewoon thuis als van een vakantie, en je zal pas merken wat ik bedoel als je inderdaad weer in het kikkerlandje komt. :-) Overigens: Wie z'n kont??? -
20 April 2005 - 20:30
Hanny:
Hallo Karin,
Dat is me ook wat! Loop je je te pletter en krijg je alleen nog maar een stukje oud stokbrood! Niet erg gastvrij, maar wel zakelijk natuurlijk. Zo kom je nog eens van je oude rommel af en krijg je er nog voor betaald ook. Leuk is natuurlijk anders en als je terug bent zul je beslist wel door de kinderen en echtgenoot zo'n overheerlijke, bruine, knisperige, goed belegde bol van de bakker voorgezet krijgen. In ieder geval iets om je op te verheugen bij thuiskomst!
Maar zo ver is het nog niet en dus voorlopig met alle moed vooruit naar het einddoel! Dat haal jij beslist, want zo zit je nu eenmaal in elkaar.
En zoals Suus opmerkte: neem die verleidelijke bustocht niet, want ook ik denk dat je daar straks een vervelend gevoel aan overhoudt.
Lieve Karin, heel veel sterkte met de barre tocht en hou je taai!! -
21 April 2005 - 05:56
Marina:
jeetje karin, ik ben er gewoon stil van!! wat een nieuwe wereld.... hou je haaks hoor. -
21 April 2005 - 06:41
Nellie:
Hoi Karin,
Je maakt wat mee zeg! Je zult het straks thuis wel erg luxe vinden. Misschien gooi je de helft van de huisraad wel de deur uit (overbodig blijkt nu). Onze dorpjes hebben dan wel een minder sjieke naam, maar ze zijn wel (over)bevolkt en er is bijna elke dag vers brood. Veel sterkte verder en ik hoop dat het weer een beetje opknapt.
Nellie meenk -
21 April 2005 - 07:36
Dirk:
Ik zou willen dat ik nu naast je liep,
Gisteren heeft Feyenoord naast het landskampioenschap ook al de beker verspeeld en er lopen hier (mensen die zich) collega's (noemen) rond die ons (want ook Willy) er steeds aan herinneren, het is hier ineens stukken minder leuk. Wat rest is mij voor te stellen hoe jij door het landschap dobbert en je gedachten alle kanten op kan laten gaan. Wat ben ik jaloers nu. Ik hoop op betere tijden, gelukkig komt de vakantie eraan. Verder ben ik even in de war want ik herinner me dat je iets schreef over toiletpapier een tijdje terug en nu ga je brood gebruiken...? , het zullen wel spaanse tradities zijn.
Veel succes verder
Dirk -
21 April 2005 - 10:06
Annie Parren:
Dag Karin,
Voor mij is het dubbel genieten deelgenoot te kunnen zijn van jullie ervaringen en het feit dat het jullie zo goed gaat tijdens deze tocht, ondanks het niet al te beste weer. Ik hoop voor je dat de blaren geen spelbreker zijn of dreigen te worden in je missie. Verzorg ze goed dan komt het zeker in orde. Uit je verhalen kan ik opmaken dat je geniet van je tocht en weet dat ook Frans intens geniet van zijn tocht, ondanks zijn "snelheid". Ik gun jullie van harte nog heel veel wandelplezier, boeiende contacten met medepelgrims en last but not least eindelijk eens dat tot nu ontbrekende ZONNETJE!!
Santiago komt in zicht. -
21 April 2005 - 11:23
Lieke:
Ha Karin,
Voor het weer hoefde je niet zo'n eind te gaan lees ik!
Maar wat een avontuur hé. En misschien toch wel verstandig om een dagje rust te nemen i.v.m. je blaren. Als ze echt pijn gaan doen ben je (nog) verder van huis. Je schrijft echt leuke artikeltjes. Heel veel groetjes en zet hem op en denk eraan NIET BUSSEN!xx -
21 April 2005 - 14:12
Corrie:
Hoi Karin, Als ik het zo lees kom je nu ook echt aan jezelf toe. Sterkte met je blaren, kijk uit. Ik ben nu toch wel erg jaloers op jou, met die tijd aan jezelf.
Hou vol, groet corrie -
21 April 2005 - 14:25
Grote Karin:
Als ik jouw verhalen lees zie ik de mooie tekenfilm Alleen Op De Wereld voor me. Kaatje in een uitgestrekt landschap, helemaal alleen en dapper! Ga zo door!
Karin -
21 April 2005 - 15:39
Ed Van Veen:
Lieve Karin,
Het is toch een hele onderneming wat jij aan het doen bent.
Ik snap alleen de eerste regel van het verhaal van 20 April j.l. niet zo goed dat wij in een opzicht een arm land zijn in vergelijk met Spanje , je moet je voorstellen je loopt door een mooie uitgestorven dorpje, waar niemand te bekennen is en je krijgt er nog oud brood ook , daar wil toch niemand wonen.
Het is leuk om jou mars te volgen , Marijke en ik zijn trots op jou , hopen dat het weer wat beter wordt , maar ook niet te warm.
Karin heel veel succes blijf lopen , pas goed op je zelf en vooral de bus niet nemen.
Groetjes
Marijke en Ed -
21 April 2005 - 17:30
Mia & Piet:
Hallo Karin,
We willen hier ook graag een berichtje achterlaten want we vinden het geweldig wat jij presteert en het is schitterend om dit zo te kunnen volgen (bij M&M).
Zo lopen we een beetje met je mee !
Groetjes Piet & Mia, Martin & Monique, Sofie en Oscar :-X -
21 April 2005 - 17:31
Mia & Piet:
Sorry, :-) bedoel ik -
21 April 2005 - 18:29
Willy:
hoi dapper propke
ik schrijf dit vanuit de sauna, even een half uurtje pauze, want het is druk. Hoe is het mogelijk met zo'n mooi weer?
Voorlopig even de laatste donderdag, want de vakantie nadert nu met rasse schreden en alles is nog heel. Bij jou ook? Laat het zo blijven.
Karin, je gaat geweldig, al over de helft. Hou vol.
Doeiiiiiiiiiiiii -
21 April 2005 - 19:50
Corrie Andreae:
Ik vind het allemaal nog steeds super waar je mee bezig bent.Ik krijg zelfs vreselijk veel respect voor jou.Nu niet naast je schoenen gaan lopen hé,is niet goed voor je blaren.
Veel succes!! -
22 April 2005 - 10:28
Yvonne:
Hoi Maatje,
In één van je verslagjes las ik iets over de reeds gelopen 300 km en stond toen even stil bij de realiteit dat het nóg meer is dan de Vierdaagse.. JEETJE!! Je was al mijn kleine sterke maatje maar dat respect groeit alleen nog maar! Misschien nog een plastip: papieren gootje vouwen en tegen een denkbeeldige boom? Heb je verslagjes geprint en ingebonden voor de PC-analfabeten onder onze meiden. Toni pikte hem snel in. Dikke hug en xx-jes. -
22 April 2005 - 11:06
HUG:
Respect... tja, meer woorden zijn niet nodig... respect... -
22 April 2005 - 11:54
Margo:
de groetjes van Nicole van hhk. ze komt hier net binnen en ik ga pas naar huis als ik hier iets geschreven heb. ik moest 2 verslagen lezen omdat thuis een paar dagen geen internet was. daarom nu toch op school. ik heb het gemist dat ik je even niet kon volgen. ik hoop dat je wat beter weer krijgt en lekker brood. hou je taai en hou vol.
heel veel groeten, margo -
22 April 2005 - 13:16
Jacqueline:
Leuk dat je ook naar ons etentje komt. Er hebben al 14 collega's aangemeld.
Ik hoorde dat je al over de helft bent hartstikke knap! Het is hier mooi weer ik hoop dat het ook zo wordt bij jou. Denk je aan jezelf!
Veel liefs
Jacqueline -
22 April 2005 - 21:18
Franca Siebers:
Hoi Ka(nje)rin, onvoorstelbaar voor een simpele ziel als ik, wat jij allemaal meemaakt en moet doorstaan.Ik heb veel, héél veel bewondering voor jou! Ga zo door en ik zie je in ieder geval 2 juni a.s.! -
23 April 2005 - 07:33
Nicole:
Hoi dappere dodo,
Wat ben te toch een doorzetter geweldig,
Cor vertelde afgelopen woensdag dat je nog gebelt had, hij was blij je stem te horen hoor, en hij is vreselijk trots op je. (wij ook hoor).
Je hebt wel steeds rot weer hoor dat verdien je niet.
Hier was het gisteren en vandaag geweldig mooi weer lekker zonnig, ik wil je niet jaloers maken hoor.
Wat beleef je toch veel dit vergeet je never meer.
Nou lieverd nog effe doorlopen, en je einddoel is bereikt.
Ik blijf je trouw hoor.
Dikke knuf, Nicole -
23 April 2005 - 12:28
Paul Zom:
Wat zit de wereld krom in elkaar Karin. Jij komt in het mooie Spanje in dorpen waar werkelijk niets beweegt, en ik ben het centrum van Zevenbergen uitgevlucht om even de drukte van me af te schudden. Lieve Karin het gaat goed met je en mijn advies is geniet van de lege landschappen en de bijna verlaten dorpen.Tot gauw. -
23 April 2005 - 19:23
Cobi:
ha lieve Kaatje
nou meisje, ik heb diepe bewondering voor je. Het is naast alle belevenissen ook wel wat afzien toch?
Maar je slaat je er dapper doorheen. Eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht maar je moet wel een beetje rusten hoor, voor die rotblaren. Wat jammer nou en ze krijgen zo ook geen tijd om te genezen natuurlijk.
Ik gun je wel wat beter weer voor de komende tijd want dit is toch geen stijl. En dan nog wel in Spanje. Hier gaat alles als vanouds en lekker zonder problemen.
Joke en ik hebben gisteren weer samen staan koken voor onze gezinnen en we hebben een gezellige maaltijd en avond gehad.
Heel veel lieve groetjes van mij. Fijn dat ik je reis zo op de voet kan volgen. -
23 April 2005 - 19:35
Eric:
Hallo Kaatje,
zo te lezen benje de elementen wel aan het trotseren. Regen en wind zijn nu niet bepaald lekker om in te wandelen. Een temperatuurtje van 24 graden is beter toch? Ik denk wel dat je tot het diepst van je gedachten komt als je alleen maar weilanden om je heen ziet en een beslapen bed iets is waar je naar uit kijkt.Je zult wel tevreden terugkomen Karin. Ik ben wel benieuwd wiens kont zo droog is en hoe jij dat weet.
Groetjes en sterkte! -
24 April 2005 - 13:53
René @ Annemieke:
Hoi Karin
Laatste bericht wat we hebben ontvangen is van 20 Apr
Als we dit lezen dan maak daar uit op dat je met een moeilijke periode bezig bent,maar laat je niet kennen je kunt het.
Toen wij je bericht lazen
moesten we even denken aan Cor.
Jij krijgt momenteel alle aandacht EN TERECHT maar hoe zit met onze Cor???
Daarom hebben we een bezoekje gebracht.
Zondag 24 Apr 11 uur stonden we aan de deur,en jawel wat denk je, hij zat in zijn onderbroek naar de Inauguratie van de nieuwe Paus te kijken.Goed bezig dus.
Ook waren we nieuwschierig naar het resultaat was wan het verplaatsen van de Prunus.
De boom heeft een flinke achterstand opgelopen,of hij het red moeten we afwachten.
Maar nu weer even terug naar jou.
Weersomstandigheden zitten niet mee.
Blaren spelen op.
Eten is af en toe ook niet alles.
Maar desondanks de moet er in houden.Je zult dit waarschijnlijk maar een keer in je leven meemaken(Ondertussen is PSV ook landskampioen geworden)
We blijven je volgen
Groetjes René en Annemieke -
24 April 2005 - 14:21
Marijke:
Hoi Kaatje, Als ik zo lees wat jij allemaal meemaakt denk ik dat je heel veel kan nadenken ik hoop dat het allemaal leuke dingen zijn waar je aan denkt. Nu ik weet dat het zo goed met je gaat ben ik toch wat gerustgesteld alleen jammer van de blaren maar een bikkel als jij slaat zich daar wel doorheen. Als je terug bent wil w.s. iedereen met je praten want uit de eerste hand is natuurlijk nog leuker dan via de p.c. Ik ben wel heel blij dat we je zo kunnen volgen maar wat ga je hard, al over de helft, ik denk dat je best een dagje vrij hebt verdiend en het is ook beter voor je blaren. Nou lieverd hou vol en tot het volgende bericht.Dikke kus. -
25 April 2005 - 11:04
Ingrid Van Iersel:
Hoi Kaatje,
weer een reactie van mij.
Ik lees vol aandacht je verhalen. Fijn dat jij ondanks weer en wind(en modder natuurlijk)zo heerlijk kunt genieten van het afzien. Petje af voor je doorzettings vermogen.
Hier gaat ook alles goed en naturlijk de groetjes van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
